είναι χρόνια πολλά

 

29 Απριλίου 2022 Παγκόσμια Ημέρα Χορού
 

Αν όπως λένε, ειδικά κάθε τέτοια μέρα, Ο Χορός είναι Ζωή, κάποιοι δεν αντέχουν αυτή την ζωή.
Μια παράσταση του ελάχιστου, 2ο μέρος των παραστάσεων χορού αφιερωμένων σε ότι απομένει απ' όσους, με διάφορους τρόπους, έφυγαν από τον χορό

 

Χορεύει ο Κωνσταντίνος Μίχος, Βαγγέλη; Λιοπυράκης 

Μουσική live: Χάρης Μαγκωνάκης

 

Έναρξη 21:30' ακριβώς

 
Μουσείο Νεοελληνικής Αυτοχειρίας
μια διαρκής έκθεση έργων βασισμένων σε επιστολές αυτόχειρων του περασμένου αιώνα
Σωζοπόλεως 15

 

φωτο: πάντα Γιώργος Θωμόπουλος

 

Η παράσταση δεν επιχορηγείται από το ΥΠΠΟ ούτε από άλλο οργανισμό παρά μόνο από την παρατήρηση της απόγνωσης γύρω μας

Θα ξεχαστώ αλλά δεν θα σε ξεχάσω

 

Ένας άνθρωπος σκέφτεται να αυτοκτονήσει. Το έχει αποφασίσει, παίρνει το όπλο και ψαχουλεύει το σημείο της καρδιάς μην αστοχήσει και ζήσει λίγα λεπτά περισσότερο, κοιτάζει προς τα πάνω για ένα γερό σημείο, κοιτάζει από πάνω και μετράει την απόσταση διότι νοιάζεται μην περνάει κανείς από κάτω, καταφέρνει να εξαπατήσει ένα φαρμακοποιό, διατρέχει κατά μήκος τις φλέβες του καρπού δεν θέλει να ντραπεί ότι απέτυχε.
Όμως αυτός ο άνθρωπος έχει 4 φίλους, ένα ψυχίατρο, ένα φιλόσοφο, ένα ιερέα και ένα χορευτή. Και αυτοί οι 4 φίλοι του γνωρίζουν την σκέψη του και είναι αποφασισμένοι να τον σώσουν, να μην προβεί στο απονενοημένο διάβημα. Ο καθένας με τον τρόπο του.
Ποιος θα καταφέρει να τον σώσει; Ο ψυχίατρος, ο φιλόσοφος, ο ιερέας ή ο χορευτής;

Κανείς δεν θα καταφέρει να σώσει κανέναν, αυτό το ξέρουμε πια.
Μας μένει το πως θα αντιδράσει ο καθένας τους όταν μάθουν ότι ο φίλος τους έφυγε
Ο ψυχίατρος θα πει: Δουλειά μου δεν είναι να σώσω αλλά να επικοινωνήσω
Ο φιλόσοφος θα πει: Μα του εξήγησα αλλά ενώ καταλάβαινε προχώρησε στην πράξη, δεν καταλαβαίνω,
Ο ιερέας θα πει: Ήταν θέλημα Κυρίου,
Μόνο ο χορευτής θα πει: Μα πως να ζήσουμε τώρα; Λείπει από το σώμα μου.

Το «Θα ξεχαστώ αλλά δεν θα σε ξεχάσω» είναι ένα έργο που το σκέφτομαι πριν ο Σαμσών Ρακάς, στο πλαίσιο της έκθεσης «Μουσείο Νεοελληνικής Αυτοχειρίας», μου προτείνει την ιστορία του σερβιτόρου που αυτοπυροβολήθηκε παραμονή πρωτοχρονιάς του 1900 ή του άλλου που και αυτός αυτοπυροβολήθηκε το 1905 και οι εφημερίδες έγραψαν ότι η συχνή διασκέδαση στα καφε-σαντάν τον οδήγησε στην νευρασθένεια ή του άλλου στο δωμάτιο με το μονόζυγο το 2021.
Όταν ακούμε την ιστορία κάθε αυτόχειρα το πρώτο που ψάχνουμε είναι το πως, κανείς δεν θυμάται αν ο Σεφέρης έφυγε από καρδιά ή καρκίνο αλλά όλοι ξέρουν ότι ο Καρυωτάκης αυτοπυροβολήθηκε στην καρδιά. Ο τρόπος αυτοχειρίας αντιμετωπίζεται σαν αποκαλυπτικός μίτος προς την αιτία. Αλλά το γιατί σχεδόν αμέσως σταματάμε να το ερευνούμε διότι μας φαίνονται πολύ ρηχές, σχεδόν προσβλητικές οι εξηγήσεις. Μα είναι δυνατόν να αυτοκτονήσεις επειδή δεν σου σηκώνεται πια σαν τον Χέμινγουεϊ ή επειδή δεν σε αγαπά, σε μετάθεσαν στην επαρχία, έμεινες άνεργος; μα τότε θα έπρεπε να εξεγερθούμε. Όχι μόνο κατά της ανεργίας αλλά και ενάντια στον έρωτα και την γραφειοκρατία.
Ποιος δεν έχει σκεφτεί να αυτοκτονήσει; Αλλά την στιγμή που σκεφτόμαστε να κάνουμε ένα βήμα στις ράγες του μετρό Κεραμεικού ή μπουκώνουμε με το άδειο μέταλλο της κάνης το στόμα ή νοιώθουμε να λυγίζει το σίδερο του μπαλκονιού, κάτι μας σταματάει και τότε το μόνο που μας απομένει είναι να κάνουμε ένα έργο.

Τι χορεύουμε λοιπόν;

Την ενοχή μας, που συνεχίζουμε να ζούμε ή που δεν σώσαμε ή που δεν αλλάξαμε τον κόσμο όλο, την ενοχή μας για όποια δολοφονία διαπράξαμε απόντες. Με την ασφάλεια της τέχνης χορεύουμε την ακατανόητη απόσταση κάθε αυτόχειρα από το Και Εγώ
Η παράσταση χορού με ζωντανή μουσική, ένα Death Rave Αμανέ, του Χάρη Μαγκωνάκη, εκκινεί από την αυτοκτονία ενός εικοσάχρονου γκαρσονιού την πρώτη μέρα του 20ου αιώνα και διασχίζει όλες τις αυτοκτονίες της έκθεσης και ακόμα περισσότερες. Είναι μια πρώτη απόπειρα, πριν την ομότιτλη παράσταση με θέμα αγαπημένους που έφυγαν, την οποία θα δείξουμε ολοκληρωμένη τον Μάη. Έχει την μορφή μιας θυσίας, ανώφελης ουσιαστικά και απολύτως προσωπικής.
Μην ανησυχείτε, κανείς αυτόχειρας δεν νοιάστηκε για τους άλλους αυτόχειρες.
Αλλά κάποιος, κάτι, φταίει; Ε;

Χορός: Κωνσταντίνος Μίχος
Μουσική: Χάρης Μαγκωνάκης
Φωτογραφία: Κωνσταντίνος Μαυρόπουλος

 

Κυριακή 20/2 8 μμ
Σάββατο 26/2 8 μμ

 

SOZOPOLIS (ΡΠΑ safe space ) Σωζοπόλεως 15