είναι χρόνια πολλά
29 Απριλίου 2022 Παγκόσμια Ημέρα Χορού
Αν όπως λένε, ειδικά κάθε τέτοια μέρα, Ο Χορός είναι Ζωή, κάποιοι δεν αντέχουν αυτή την ζωή.
Μια παράσταση του ελάχιστου, 2ο μέρος των παραστάσεων χορού αφιερωμένων σε ότι απομένει απ' όσους, με διάφορους τρόπους, έφυγαν από τον χορό
Μια παράσταση του ελάχιστου, 2ο μέρος των παραστάσεων χορού αφιερωμένων σε ότι απομένει απ' όσους, με διάφορους τρόπους, έφυγαν από τον χορό
Χορεύει ο Κωνσταντίνος Μίχος, Βαγγέλη; Λιοπυράκης
Μουσική live: Χάρης Μαγκωνάκης
Έναρξη 21:30' ακριβώς
Μουσείο Νεοελληνικής Αυτοχειρίας
μια διαρκής έκθεση έργων βασισμένων σε επιστολές αυτόχειρων του περασμένου αιώνα
Σωζοπόλεως 15
φωτο: πάντα Γιώργος Θωμόπουλος
Η παράσταση δεν επιχορηγείται από το ΥΠΠΟ ούτε από άλλο οργανισμό παρά μόνο από την παρατήρηση της απόγνωσης γύρω μας
Θα ξεχαστώ αλλά δεν θα σε ξεχάσω
Ένας
άνθρωπος σκέφτεται να αυτοκτονήσει. Το έχει αποφασίσει, παίρνει το όπλο
και ψαχουλεύει το σημείο της καρδιάς μην αστοχήσει και ζήσει λίγα λεπτά
περισσότερο, κοιτάζει προς τα πάνω για ένα γερό σημείο, κοιτάζει από
πάνω και μετράει την απόσταση διότι νοιάζεται μην περνάει κανείς από
κάτω, καταφέρνει να εξαπατήσει ένα φαρμακοποιό, διατρέχει κατά μήκος τις
φλέβες του καρπού δεν θέλει να ντραπεί ότι απέτυχε.
Όμως αυτός ο άνθρωπος έχει 4 φίλους, ένα ψυχίατρο, ένα φιλόσοφο, ένα ιερέα και ένα χορευτή. Και αυτοί οι 4 φίλοι του γνωρίζουν την σκέψη του και είναι αποφασισμένοι να τον σώσουν, να μην προβεί στο απονενοημένο διάβημα. Ο καθένας με τον τρόπο του.
Ποιος θα καταφέρει να τον σώσει; Ο ψυχίατρος, ο φιλόσοφος, ο ιερέας ή ο χορευτής;
Όμως αυτός ο άνθρωπος έχει 4 φίλους, ένα ψυχίατρο, ένα φιλόσοφο, ένα ιερέα και ένα χορευτή. Και αυτοί οι 4 φίλοι του γνωρίζουν την σκέψη του και είναι αποφασισμένοι να τον σώσουν, να μην προβεί στο απονενοημένο διάβημα. Ο καθένας με τον τρόπο του.
Ποιος θα καταφέρει να τον σώσει; Ο ψυχίατρος, ο φιλόσοφος, ο ιερέας ή ο χορευτής;
Κανείς δεν θα καταφέρει να σώσει κανέναν, αυτό το ξέρουμε πια.
Μας μένει το πως θα αντιδράσει ο καθένας τους όταν μάθουν ότι ο φίλος τους έφυγε
Ο ψυχίατρος θα πει: Δουλειά μου δεν είναι να σώσω αλλά να επικοινωνήσω
Ο φιλόσοφος θα πει: Μα του εξήγησα αλλά ενώ καταλάβαινε προχώρησε στην πράξη, δεν καταλαβαίνω,
Ο ιερέας θα πει: Ήταν θέλημα Κυρίου,
Μόνο ο χορευτής θα πει: Μα πως να ζήσουμε τώρα; Λείπει από το σώμα μου.
Μας μένει το πως θα αντιδράσει ο καθένας τους όταν μάθουν ότι ο φίλος τους έφυγε
Ο ψυχίατρος θα πει: Δουλειά μου δεν είναι να σώσω αλλά να επικοινωνήσω
Ο φιλόσοφος θα πει: Μα του εξήγησα αλλά ενώ καταλάβαινε προχώρησε στην πράξη, δεν καταλαβαίνω,
Ο ιερέας θα πει: Ήταν θέλημα Κυρίου,
Μόνο ο χορευτής θα πει: Μα πως να ζήσουμε τώρα; Λείπει από το σώμα μου.
Το
«Θα ξεχαστώ αλλά δεν θα σε ξεχάσω» είναι ένα έργο που το σκέφτομαι πριν
ο Σαμσών Ρακάς, στο πλαίσιο της έκθεσης «Μουσείο Νεοελληνικής
Αυτοχειρίας», μου προτείνει την ιστορία του σερβιτόρου που
αυτοπυροβολήθηκε παραμονή πρωτοχρονιάς του 1900 ή του άλλου που και
αυτός αυτοπυροβολήθηκε το 1905 και οι εφημερίδες έγραψαν ότι η συχνή
διασκέδαση στα καφε-σαντάν τον οδήγησε στην νευρασθένεια ή του άλλου στο
δωμάτιο με το μονόζυγο το 2021.
Όταν ακούμε την ιστορία κάθε αυτόχειρα το πρώτο που ψάχνουμε είναι το πως, κανείς δεν θυμάται αν ο Σεφέρης έφυγε από καρδιά ή καρκίνο αλλά όλοι ξέρουν ότι ο Καρυωτάκης αυτοπυροβολήθηκε στην καρδιά. Ο τρόπος αυτοχειρίας αντιμετωπίζεται σαν αποκαλυπτικός μίτος προς την αιτία. Αλλά το γιατί σχεδόν αμέσως σταματάμε να το ερευνούμε διότι μας φαίνονται πολύ ρηχές, σχεδόν προσβλητικές οι εξηγήσεις. Μα είναι δυνατόν να αυτοκτονήσεις επειδή δεν σου σηκώνεται πια σαν τον Χέμινγουεϊ ή επειδή δεν σε αγαπά, σε μετάθεσαν στην επαρχία, έμεινες άνεργος; μα τότε θα έπρεπε να εξεγερθούμε. Όχι μόνο κατά της ανεργίας αλλά και ενάντια στον έρωτα και την γραφειοκρατία.
Ποιος δεν έχει σκεφτεί να αυτοκτονήσει; Αλλά την στιγμή που σκεφτόμαστε να κάνουμε ένα βήμα στις ράγες του μετρό Κεραμεικού ή μπουκώνουμε με το άδειο μέταλλο της κάνης το στόμα ή νοιώθουμε να λυγίζει το σίδερο του μπαλκονιού, κάτι μας σταματάει και τότε το μόνο που μας απομένει είναι να κάνουμε ένα έργο.
Όταν ακούμε την ιστορία κάθε αυτόχειρα το πρώτο που ψάχνουμε είναι το πως, κανείς δεν θυμάται αν ο Σεφέρης έφυγε από καρδιά ή καρκίνο αλλά όλοι ξέρουν ότι ο Καρυωτάκης αυτοπυροβολήθηκε στην καρδιά. Ο τρόπος αυτοχειρίας αντιμετωπίζεται σαν αποκαλυπτικός μίτος προς την αιτία. Αλλά το γιατί σχεδόν αμέσως σταματάμε να το ερευνούμε διότι μας φαίνονται πολύ ρηχές, σχεδόν προσβλητικές οι εξηγήσεις. Μα είναι δυνατόν να αυτοκτονήσεις επειδή δεν σου σηκώνεται πια σαν τον Χέμινγουεϊ ή επειδή δεν σε αγαπά, σε μετάθεσαν στην επαρχία, έμεινες άνεργος; μα τότε θα έπρεπε να εξεγερθούμε. Όχι μόνο κατά της ανεργίας αλλά και ενάντια στον έρωτα και την γραφειοκρατία.
Ποιος δεν έχει σκεφτεί να αυτοκτονήσει; Αλλά την στιγμή που σκεφτόμαστε να κάνουμε ένα βήμα στις ράγες του μετρό Κεραμεικού ή μπουκώνουμε με το άδειο μέταλλο της κάνης το στόμα ή νοιώθουμε να λυγίζει το σίδερο του μπαλκονιού, κάτι μας σταματάει και τότε το μόνο που μας απομένει είναι να κάνουμε ένα έργο.
Τι χορεύουμε λοιπόν;
Την
ενοχή μας, που συνεχίζουμε να ζούμε ή που δεν σώσαμε ή που δεν αλλάξαμε
τον κόσμο όλο, την ενοχή μας για όποια δολοφονία διαπράξαμε απόντες. Με
την ασφάλεια της τέχνης χορεύουμε την ακατανόητη απόσταση κάθε
αυτόχειρα από το Και Εγώ
Η παράσταση χορού με ζωντανή μουσική, ένα Death Rave Αμανέ, του Χάρη Μαγκωνάκη, εκκινεί από την αυτοκτονία ενός εικοσάχρονου γκαρσονιού την πρώτη μέρα του 20ου αιώνα και διασχίζει όλες τις αυτοκτονίες της έκθεσης και ακόμα περισσότερες. Είναι μια πρώτη απόπειρα, πριν την ομότιτλη παράσταση με θέμα αγαπημένους που έφυγαν, την οποία θα δείξουμε ολοκληρωμένη τον Μάη. Έχει την μορφή μιας θυσίας, ανώφελης ουσιαστικά και απολύτως προσωπικής.
Μην ανησυχείτε, κανείς αυτόχειρας δεν νοιάστηκε για τους άλλους αυτόχειρες.
Αλλά κάποιος, κάτι, φταίει; Ε;
Η παράσταση χορού με ζωντανή μουσική, ένα Death Rave Αμανέ, του Χάρη Μαγκωνάκη, εκκινεί από την αυτοκτονία ενός εικοσάχρονου γκαρσονιού την πρώτη μέρα του 20ου αιώνα και διασχίζει όλες τις αυτοκτονίες της έκθεσης και ακόμα περισσότερες. Είναι μια πρώτη απόπειρα, πριν την ομότιτλη παράσταση με θέμα αγαπημένους που έφυγαν, την οποία θα δείξουμε ολοκληρωμένη τον Μάη. Έχει την μορφή μιας θυσίας, ανώφελης ουσιαστικά και απολύτως προσωπικής.
Μην ανησυχείτε, κανείς αυτόχειρας δεν νοιάστηκε για τους άλλους αυτόχειρες.
Αλλά κάποιος, κάτι, φταίει; Ε;
Χορός: Κωνσταντίνος Μίχος
Μουσική: Χάρης Μαγκωνάκης
Φωτογραφία: Κωνσταντίνος Μαυρόπουλος
Μουσική: Χάρης Μαγκωνάκης
Φωτογραφία: Κωνσταντίνος Μαυρόπουλος
Κυριακή 20/2 8 μμ
Σάββατο 26/2 8 μμ
Σάββατο 26/2 8 μμ
SOZOPOLIS (ΡΠΑ safe space ) Σωζοπόλεως 15
100 Γεμάτα Σώματα
Πως μπορούν να χορέψουν την μουσική του Μίκη Θεοδωράκη τρεις γενιές χορευτών, από 12 έως 60 χρονών;
και τις εικόνες που την συνοδεύουν;
και τις ιδέες με τις οποίες την συνδέουμε;
και τις ιστορίες των θεατών στις συναυλίες;
Το έργο είναι μια συνάντηση δασκάλων χορού και μαθητών τους, ένας αναστοχασμός για το πέρασμα του χρόνου, ο οποίος εξελίσσεται αυτοσχεδιαστικά σε διάλογο ζωντανής μουσικής και βίντεο με τον χορό, μετρώντας την απόσταση αλλά και τι μας συνδέει ακόμα με την μουσική του σημαντικότερου Έλληνα μουσικού συνθέτη.
Η μεταπολίτευση, οι ιδεολογίες, η ιστορία για την οποία συνέχεια αναγγέλλουν ότι τέλειωσε, θα τελειώσει αληθινά μόνο όταν οι δωδεκάχρονοι χορευτές μου δεν θα επιλέγουν μόνοι τους ως αγαπημένο τους τραγούδι το "Σφαγείο", όταν η Αθηνά που γεννήθηκε επί Πασόκ δεν θα ανατριχιάζει με τον "Λεβέντη", όταν ο Μάνος που ζει στο Βερολίνο δεν ψάχνει την "Willhemstrasse" από τα Γράμματα, όταν η γιαγιά στο χωριό της Βίκυς δεν θα της τραγουδάει ένα τραγούδι κάποιου Μίκη που δεν θυμάται ακριβώς το όνομα του, όταν ένας από τους πιο ικανούς Έλληνες αυτοσχεδιαστές δεν ψάχνει ρίζες στα έντεχνα έργα του Θεοδωράκη, όταν η Τιτή δεν θα μπορεί να ανιχνεύσει τις διαφορές των εκτελέσεων του Επιταφίου στις μνήμες του σώματος της, όταν εσείς δεν αναπολείτε την ημέρα που βρεθήκατε στον Γάγγη και κάποιος σας τραγούδησε ένα ερωτικό του Μίκη, στις όχθες του Γάγγη! όταν ξεχάσετε τον πατέρα σας που στην δεκαετία του 60 και αρχές 70, μια στο τόσο ξέθαβε από τον κήπο δίσκους του Μίκη για να τους ακούσετε και μετά τους ξαναέθαβε, όταν δεν θα βρίσκω σε σπίτι άγνωστης μου Γερμανίδας στην Χαϊδελβέργη άγνωστο μου δίσκο του Μίκη. Όσο όλα αυτά συμβαίνουν γύρω μου η μεταπολίτευση, οι ιδεολογίες, η ιστορία, αυτή η συμμετοχική ελπίδα ότι η ζωή μπορεί να αλλάξει, δεν θα τελειώνει.
Μετά από δύο διαφορετικές μεταξύ τους εκδοχές του έργου, οι οποίες έχουν ήδη παρουσιαστεί στο Μέγαρο Μουσικής και το Μικροσκοπικό θέατρο, σε αυτή την τελική ανεβαίνουν στην σκηνή και συναντιούνται χορευτές διαφορετικών ηλικιών.
Οι μεγαλύτεροι θα χορέψουν την δυσκολία τους να χορευτεί η μουσική του Μίκη καθώς ιστορικά αποδειχθήκαμε λίγοι για όλα αυτά που εμπνέει, μόνο οι μικροί μαθητές μπορούν/δικαιούνται να χορέψουν αθώα την μουσική του.
Το επιθύμησε και το οδήγησε ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΙΧΟΣ
τον πίστεψαν και χορεύουν μαζί του
η ΤΙΤΗ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ
η ΑΘΗΝΑ ΚΥΡΟΥΣΗ
ο ΜΑΝΟΣ ΚΟΤΣΑΡΗΣ
η ΒΙΚΥ ΜΠΕΓΚΑ
μαθητές της Β' Γυμνασίου και Α' Λυκείου του καλλιτεχνικού γυμνασίου Γέρακα
την Μουσική παίζει ζωντανά με το κοντραμπάσο του ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΚΚΙΝΑΡΗΣ
τους φωτισμούς σχεδιάζει ο ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΛΟΥΓΟΥΡΑΣ
και τα βίντεο πυροδοτεί ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΠΑΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
την διεύθυνση παραγωγής της παράστασης ανέλαβε η ΑΡΙΑ ΜΠΟΥΜΠΑΚΗ
Όλα με την φροντίδα της ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΛΥΡΑ
Σάββατο 11 Γενάρη 8 μμ
Δημοτικό θέατρο Πειραιά
Είσοδος ελεύθερη
πληροφορίες, κρατήσεις θέσεων lathoskinisi@gmail.com
* στις παραστάσεις στο Μικροσκοπικό θέατρο είχαν συμμετάσχει και οι Βίκυ Μπέγκα, Έρια Κατσούρα, Μαρίνα Σασλή
ΨΥΧΑ
Ψύχα
Τι μένει από έναν άνθρωπο όταν φύγουν οι μνήμες του;
Ο Κωνσταντίνος Μίχος μαζί με την Αθηνά Κυρούση, την Μελίνα Ιορδανίδου και
την Φωτεινή Μακαρατζή μοιράζονται σωματοποιώντας προσωπικές εμπειρίες από
φιλικά και συγγενικά τους πρόσωπα, τα οποία πάσχουν από άνοια / Αλτσχάιμερ,
στην υπόγεια σκηνή ανάμεσα στα θεμέλια ενός αρχαίου ρωμαϊκού κτιρίου στο
Μικροσκοπικό θέατρο από τις 4 έως 12 Μαΐου.
Η νέα χορευτική παραγωγή της Ομάδας Λάθος Κίνηση εκκινεί από το γεγονός ότι πριν λίγα χρόνια η μητέρα του χορογράφου παρουσίασε τα πρώτα συμπτώματα άνοιας. Κατά την διάρκεια τους συγκέντρωσε εκατοντάδες ώρες εγγεγραµµένου βίντεο µε την εξέλιξη της ασθένειας αλλά και των προσπαθειών του να την καθυστερήσει, χρησιμοποιώντας τις γνώσεις του από τις σωματικές τεχνικές και το θέατρο. Το σώμα που σιγά-σιγά ξεχνάει κοινωνικές συνήθειες και λειτουργίες πρέπει να βρει καινούργιους τρόπους να κινηθεί. Τα όρια της μνήμης, η ψίχα κάθε ανθρώπου, είναι το αντικείμενο αυτής της ερευνητικής χοροθεατρικής παράστασης.
Ταυτόχρονα καθώς οι μνήμες της μητέρας του περιλαμβάνουν την προπολεμική Ελλάδα, την κατοχή, τον εμφύλιο και την μετεµφυλιακή εσωτερική μετακίνηση στις συνοικίες της Αθήνας, ο χορογράφος περπατά στα αχνάρια της ιστορίας της μητέρας του, η οποία σταδιακά χάνεται, παρουσιάζοντας µια ατομική ιστορία της Ελλάδος του 20ου αιώνα και αντιπαραθέτοντας την προσωπική µε την γενική ιστορία.
Χορογραφία: Κωνσταντίνος Μίχος
Χορεύουν: Κωνσταντίνος Μίχος, Αθηνά Κυρούση, Μελίνα Ιορδανίδου, Φωτεινή Μακαρατζή
Μουσική σύνθεση και ζωντανή εκτέλεση: Paolo Presta, Βασίλης Τζαβάρας
Κείμενα: Παναγιώτης Κουράκος
Σύντροφοι στην δημιουργία: Αναστασία Λύρα και Τιτή Αντωνοπούλου
Φωτισμοί: Κώστας Μπλουγουράς
Αφίσα: Αναστασία Λύρα
Ντοκιμαντέρ: Ελένη Πολυδώρου
Φωτογραφίες: Χριστίνα Σαρλάμη
4,5.6 και 11, 12 Μαΐου 2018 ώρα έναρξης 21:00
Μικροσκοπικό Θέατρο Δεξίππου 5 και πλατεία Tαξιαρχών, Μοναστηράκι
Λόγω των περιορισμένων θέσεων είναι απαραίτητη η κράτηση στο τηλ 6974450680
Η νέα χορευτική παραγωγή της Ομάδας Λάθος Κίνηση εκκινεί από το γεγονός ότι πριν λίγα χρόνια η μητέρα του χορογράφου παρουσίασε τα πρώτα συμπτώματα άνοιας. Κατά την διάρκεια τους συγκέντρωσε εκατοντάδες ώρες εγγεγραµµένου βίντεο µε την εξέλιξη της ασθένειας αλλά και των προσπαθειών του να την καθυστερήσει, χρησιμοποιώντας τις γνώσεις του από τις σωματικές τεχνικές και το θέατρο. Το σώμα που σιγά-σιγά ξεχνάει κοινωνικές συνήθειες και λειτουργίες πρέπει να βρει καινούργιους τρόπους να κινηθεί. Τα όρια της μνήμης, η ψίχα κάθε ανθρώπου, είναι το αντικείμενο αυτής της ερευνητικής χοροθεατρικής παράστασης.
Ταυτόχρονα καθώς οι μνήμες της μητέρας του περιλαμβάνουν την προπολεμική Ελλάδα, την κατοχή, τον εμφύλιο και την μετεµφυλιακή εσωτερική μετακίνηση στις συνοικίες της Αθήνας, ο χορογράφος περπατά στα αχνάρια της ιστορίας της μητέρας του, η οποία σταδιακά χάνεται, παρουσιάζοντας µια ατομική ιστορία της Ελλάδος του 20ου αιώνα και αντιπαραθέτοντας την προσωπική µε την γενική ιστορία.
Χορογραφία: Κωνσταντίνος Μίχος
Χορεύουν: Κωνσταντίνος Μίχος, Αθηνά Κυρούση, Μελίνα Ιορδανίδου, Φωτεινή Μακαρατζή
Μουσική σύνθεση και ζωντανή εκτέλεση: Paolo Presta, Βασίλης Τζαβάρας
Κείμενα: Παναγιώτης Κουράκος
Σύντροφοι στην δημιουργία: Αναστασία Λύρα και Τιτή Αντωνοπούλου
Φωτισμοί: Κώστας Μπλουγουράς
Αφίσα: Αναστασία Λύρα
Ντοκιμαντέρ: Ελένη Πολυδώρου
Φωτογραφίες: Χριστίνα Σαρλάμη
4,5.6 και 11, 12 Μαΐου 2018 ώρα έναρξης 21:00
Μικροσκοπικό Θέατρο Δεξίππου 5 και πλατεία Tαξιαρχών, Μοναστηράκι
Λόγω των περιορισμένων θέσεων είναι απαραίτητη η κράτηση στο τηλ 6974450680
Χορηγός Επικοινωνίας ΕΡΤ
Παραγωγή: Λάθος Κίνηση, με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού
Παραγωγή: Λάθος Κίνηση, με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού
Ιφιγένεια εν _ _ _ _ _ _
 |
| φωτο Χριστίνα Σαρλάμη |
Οι θυσίες για να πλεύσουν τα πλοία
Ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη
Πέραμα
Το κείμενο της Ιφιγένειας εν Αυλίδι, του Ευριπίδη
σε όλες τις μεταφράσεις, σε όλες τις θεατρικές παραδόσεις
μαζι με
εργαζόμενους και συνταξιούχους της ζώνης,
παιδιά και γονείς τους από το Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο του Γέρακα,
από την σχολή χορού Μαρίας Πολίτη στο Πέραμα,
τον Γεράσιμο Γεννατά, την Τατιάνα Παπαμόσχου, την Πέτρα Μαυράκη,την Αθηνά Κυρούση, την Τιτή Αντωνοπούλου,
την φιλαρμονική του Πειραιά,
και φίλους χορογράφους, σκηνοθέτριες, σκηνοθέτες, ηθοποιούς, μουσικούς, βιβλιοπώλες, σπουδαστές δραματικών σχολών, ποδηλάτες, μητέρες ......
25 Ιουνίου 2017. 7 μμ Είσοδος ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης Περάματος
είσοδος ελεύθερη, λόγω του περιορισμένου αριθμού θεατών είναι απαραίτητη η προμήθεια δελτίων εισόδου από το Δημοτικό θέατο Πειραιά πριν την ημέρα της παράστασης
Παραγωγή Δημοτικό θέατρο Πειραιά και ομάδα χορού Λάθος Κίνηση.
Στο πλαίσιο της πλατφόρμας δράσεων «Γεφυρώνοντας τις διαφορετικότητες» σε συνεργασία με το @Δημοτικό Θέατρο Πειραιά / Municipal Theatre of Piraeus.
«Άνοιγμα στην Πόλη του Πειραιά» - @Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου
Περισσότερες πληροφορίες:
https://www.dithepi.gr/el/actions/%20BridgingDiversities
#dithepi #BridgingDiversities #greekfestival #piraeus
 |
| φωτο Χριστίνα Σαρλάμη |
"Το ταξιδι του χειμώνα της ψυχής" Αναστασία Λύρα - Κωνσταντίνος Μίχος
Σάββατο 25 Μαρτίου 8 μμ
Κυριακή 2 Απριλίου 8 μμ
Αναστασία Λύρα - Κωνσταντίνος Μίχος
Η Αναστασία Λύρα καθοδηγεί τον Κωνσταντίνο Μίχο στον κύκλο τραγουδιών Χειμωνιάτικο ταξίδι του Φραντς Σούμπερτ
Ο Κωνσταντίνος Μίχος το 1984, μαθητής στην Κρατική σχολή χορού, είδε για πρώτη φορά έργο της Αναστασίας Λύρα, το «Κίνηση 1», η οποία είχε μόλις επιστρέψει από τις σπουδές της στην Νέα Υόρκη. Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπε αυτοσχεδιασμό και όταν η παράσταση τελείωσε πήγε και της είπε ότι όποτε αυτή χρειαζόταν χορευτή αυτός θα ήθελε να χορέψει μαζί της.
Τον Ιανουάριο του 2017 η Αναστασία του ζήτησε να χορέψει το Χειμωνιάτικο ταξίδι του Σούμπερτ
Μουσική: Φραντς Σούμπερτ, Winterreise
Χορογραφία, κοστούμια, φωτισμοί: Αναστασία Λύρα
Χορός: Κωνσταντίνος Μίχος
φωτογραφίες: Χριστίνα Σαρλάμη
Διάρκεια: 70 λεπτά.
Μικροσκοπικό θέατρο
Δεξίππου 5 και Ταξιαρχών, Πλάκα, ΤΚ 10555
Τιμή εισιτηρίου 10 Ευρώ (κάρτα Dancetheatre plus)
Για κρατήσεις θέσεων και πληροφορίες: 6989 443157
X-Women ή Οδηγίες συμπλήρωσης αίτησης για ΕΣΠΑ
8 Ιουνίου 9 μμ
Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Κεντρική σκηνή
Οι αληθινές X - Women
Η μία μπορεί να επικοινωνεί χωρίς ήχο.
Η δεύτερη, έχει ένα νευρομυϊκό σύστημα το οποίο κάθε στιγμή κάνει ταυτόχρονα χιλιάδες κινήσεις.
Η τρίτη αναγεννάται συνεχώς, όσα κομμάτια και να της αφαιρέσουν από το σώμα της επιβιώνει.
Η τέταρτη καταλαβαίνει και απορροφά όλo το κακό του κόσμου, όλα τα αρνητικά αισθήματα και πράξεις των ανθρώπων, είναι τόσο ευαίσθητη που δεν μπορεί καν να αγγιχτεί.
Μαζί τους 4 ανελέητοι καλλιτέχνες, μια χορεύτρια που προσπαθεί να ανανεώσει την καριέρα της χορεύοντας με ανάπηρους, μια σκηνοθέτης θεάτρου εξορισμένη από την κυριάρχουσα ομάδα των φεστιβάλ Αθηνών και Λιόν, μια καθηγήτρια φωνητικής η οποία εργάζεται για το νομικό τμήμα υπερασπίσεων και αποζημιώσεων της αστυνομίας "Συνήγορος του αστυνομικού" και ένας Δράκουλας/Δρ. Μενγκελε που διδάσκει ρηλήζ τεχνικές, προσπαθούν να συμπληρώσουν μια από τις πρόσφατα ανακοινωθείσες αιτήσεις για ΕΣΠΑ
Αυτοί οι οκτώ άνθρωποι, οι οποίοι είναι εγκλωβισμένοι σε ένα επιτηρούμενο εργαστήριο κοινωνικής επανένταξης, συνθέτουν με τις αόρατες δυνάμεις και τα ύποπτα κίνητρα τους μια ετερόκλητη ομάδα αληθινών χαρακτήρων της σημερινής Ελλάδος.
Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη, αλλά είναι τα πράγματα όπως φαίνονται;
Δεκαεννιά χρόνια από το πρώτο σεμινάριο Dance ability που διοργάνωσε η ομάδα Λάθος Κίνηση και ο Κωνσταντίνος Μίχος στην χώρα μας, επανερχόμαστε με μια παράσταση - σχόλιο για την οργανωμένη πλέον εκμετάλλευση του διαφορετικού σώματος. Η παράσταση δημιουργήθηκε συλλογικά μέσα από το εξάμηνο εργαστήρι "Ανύποπτη Κίνηση" το οποίο προσφέρθηκε τον χειμώνα και την άνοιξη του 2016 στο Συνεργατικό στούντιο Λάθος Κίνηση.
Συμμετέχουν σε σύμπραξη με την ομάδα θεάτρου 7, την ηθοποιό Άννα Γριβάκου μαζι με τις συμμετέχουσες στο εργαστήρι θεάτρου στο συνεργατικό στούντιο Λάθος Κίνηση και την χορογράφο Αθηνά Κυρούση.
ΑΝΝΗ Κλίνη, ΚΑΤΕΡΙΝΑ Αβραμοπούλου, ΟΛΓΑ Σαραφιανού, ΑΘΑΝΑΣΙΑ Κουνιάκη, ΑΘΗΝΑ Κυρούση, ΑΝΝΑ Γριβάκου, ΒΙΚΥ Μαστρογιάννη, ΡΟΥΜΠΙΝΗ Βέργη, ΝΑΤΑΣΑ Γκίκα, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ Μανθοπούλου, ΛΙΑ Μπάστα, ΣΟΦΙΑ Παπαδημητρίου, ΑΓΓΕΛΙΚΗ Σούρδη
Σκηνοθεσία/διδασκαλία χορού: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Μίχος
Παραγωγή: ΛΑΘΟΣ ΚΙΝΗΣΗ
21 Μαϊου 9 μμ (απόσπασμα) Συνεργατικό στούντιο ΛΑΘΟΣ ΚΙΝΗΣΗ
18 Ιουνίου 9.30 Θέατρο Εμπρός
"ταλο τατ'αλο¨
‘‘ταλο τατ’αλο"
 |
| φωτο Γιώργος Θωμόπουλος |
22 Μαΐου 2015 7 μμ
Μέγαρο Αθηνών, αίθουσα Σκαλκώτας
στο πλαίσιο του έργου
"Αλκυόνη: Εθνική Πρωτοβουλία Προαγωγής του Μητρικού
Θηλασμού"
που υλοποιείται από τη Διεύθυνση Κοινωνικής & Αναπτυξιακής
Παιδιατρικής του Ινστιτούτου Υγείας Παιδιού με τη συγχρηματοδότηση από το
Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο και το Υπουργείο Υγείας
(«ταλο
τατ’αλο» με μικρά γράμματα χωρίς τόνο, φράση 14 μηνου που δεν
θυμάται πια, από την εποχή που θήλαζε ζητώντας και το άλλο στήθος)
Μια παράσταση μετά από ένα τρίμηνο εργαστήρι χορού για
μεγάλους και παιδιά, χωρίς όριο ηλικίας, όπου η μόνη προϋπόθεση ήταν να
χορέψουν μαζί, ισότιμα χωρίς ρόλους, αντιμετωπίζοντας και λύνοντας κινητικά
προβλήματα, στον χώρο, τον χρόνο, πάνω και κάτω από το σώμα του παιδιού και του
ενήλικα.
Μια παράσταση για την κίνηση πριν σχηματιστεί η γλώσσα του χορού, για την χαρά της κινητικής ανακάλυψης, για τα σώματα που συνδέονται φυσικά αλλά και συναισθηματικά.
Μια παράσταση για την κίνηση πριν σχηματιστεί η γλώσσα του χορού, για την χαρά της κινητικής ανακάλυψης, για τα σώματα που συνδέονται φυσικά αλλά και συναισθηματικά.
Μια παράσταση οικιακή, με καθημερινούς ανθρώπους,
φωτίζεται από την κατασκευή του Σπύρου Τσίκνα και ποδηλατούν οι ίδιοι οι
γονείς. Δεν υπάρχει χορογράφος ή σκηνοθέτης αλλά μαιευτήρας, για αυτά που
δημιούργησαν οι γονείς σε απόλυτη και μοναδική σχέση με τα παιδιά τους.
<< …….Είμαι
άντρας, για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω σε τι χρησιμεύει ο θηλασμός.
Είμαι άντρας, εγώ δεν θα έχω ποτέ αυτή την εμπειρία, του πόνου; ευχαρίστησης; της αυτοπροσφοράς σε θεοφαγία, της ολοκληρωτικής σύνδεσης του σώματός μου με το σώμα του παιδιού.
Ναι! Ξέρω! έχω διαβάσει, για την υγεία του παιδιού, για το ψυχολογικό πλεονέκτημα του αγγίγματος, από μικρός έχω γαλουχηθεί με μύθους και ιστορίες από τον Μόγλη, τους Ρώμο και Ρωμύλο, το ανεξάντλητο κέρας της Αμάλθειας και τις Αμαζόνες που ακρωτηρίαζαν το στήθος τους και έχω αναγνωρίσει σε κοντινά μου πρόσωπα την Ομηρική Ευρύκλεια, αλλά πώς ξέρω αν όλοι οι μισοί, κομμένοι, άνθρωποι που συναντούμε στην ζωή μας δεν έχουν και αυτοί θηλάσει;
Δημιούργησα αυτή την παράσταση με την ελπίδα να μάθω
και τώρα μπορεί να μην ξέρω όταν μεγαλώσουν αυτά τα παιδιά, ενώ εγώ θα έχω πεθάνει, αν θα γίνουν αστυνομικοί ή καλλιτέχνες, γιατροί ή έμποροι, εκμεταλλευτές ή εκμεταλλευόμενοι. Αλλά τώρα, μετά από τρεις μήνες κατά τους οποίους συναντιόμασταν γονείς και παιδιά, ξέρω με σιγουριά ότι ο θηλασμός χρησιμεύει στους ίδιους τους γονείς, και στην μητέρα και στον πατέρα. Η απόφαση, το παιδί τους να θηλάσει όσο θέλει, αναδεικνύει την μοναδική σχέση αφοσίωσης και δοσίματος μεταξύ τους που δεν θα κοπεί ποτέ.
Μια παράσταση για την απόλυτη σωματική επαφή και αυτό που απομένει όταν ολοκληρωθεί. >>
Είμαι άντρας, εγώ δεν θα έχω ποτέ αυτή την εμπειρία, του πόνου; ευχαρίστησης; της αυτοπροσφοράς σε θεοφαγία, της ολοκληρωτικής σύνδεσης του σώματός μου με το σώμα του παιδιού.
Ναι! Ξέρω! έχω διαβάσει, για την υγεία του παιδιού, για το ψυχολογικό πλεονέκτημα του αγγίγματος, από μικρός έχω γαλουχηθεί με μύθους και ιστορίες από τον Μόγλη, τους Ρώμο και Ρωμύλο, το ανεξάντλητο κέρας της Αμάλθειας και τις Αμαζόνες που ακρωτηρίαζαν το στήθος τους και έχω αναγνωρίσει σε κοντινά μου πρόσωπα την Ομηρική Ευρύκλεια, αλλά πώς ξέρω αν όλοι οι μισοί, κομμένοι, άνθρωποι που συναντούμε στην ζωή μας δεν έχουν και αυτοί θηλάσει;
Δημιούργησα αυτή την παράσταση με την ελπίδα να μάθω
και τώρα μπορεί να μην ξέρω όταν μεγαλώσουν αυτά τα παιδιά, ενώ εγώ θα έχω πεθάνει, αν θα γίνουν αστυνομικοί ή καλλιτέχνες, γιατροί ή έμποροι, εκμεταλλευτές ή εκμεταλλευόμενοι. Αλλά τώρα, μετά από τρεις μήνες κατά τους οποίους συναντιόμασταν γονείς και παιδιά, ξέρω με σιγουριά ότι ο θηλασμός χρησιμεύει στους ίδιους τους γονείς, και στην μητέρα και στον πατέρα. Η απόφαση, το παιδί τους να θηλάσει όσο θέλει, αναδεικνύει την μοναδική σχέση αφοσίωσης και δοσίματος μεταξύ τους που δεν θα κοπεί ποτέ.
Μια παράσταση για την απόλυτη σωματική επαφή και αυτό που απομένει όταν ολοκληρωθεί. >>
Μαιευτήρας: Κωνσταντίνος
Μίχος
Χορεύουν: Αλίκη, Ορφέας & Φοίβη Βαλκάνου
Βανέσα & Ηλίας Χασάπης - Σπινάσας
Γιώργος & Βασίλης Θωμόπουλος
Άγγελος, Ευτυχία και Σπύρος
Άγγελος, Έκτορας και Χριστίνα
Χριστίνα και Δάφνη
Ιάσονας, Θησέας, Ιφιγένεια και Παναγιώτης
Ιωάννα και Κατερίνα
Σταυρούλα, Γιάννης και Μαρία
Ταξιάρχης, Σπύρος, Ιουλία, Μαριάννα
Κωνσταντίνος Μίχος και Αθηνά Κυρούση
Μουσική: κολεκτίβα μουσικών Τ.Ι.Μ.Ε.
Λεωνίδας Παπαδομανωλάκης, Βασιλική Πούλου, Μαργαρίτα Λάμπου, Μαριέττα Τσακμακλή, Αλέξανδρος Δημητρόπουλος, Γιώργος Μαλεφάκης
Ποδήλατο-γεννήτρια φώτων: Σπύρος Τσίκνας
Ηχολήπτης: Γιώργος Αποστολόπουλος
Φωτισμοί: Βαγγέλης Σαγρής
Φωτογραφίες: Γιώργος Θωμόπουλος
Βοηθός χορογράφου: Γίτσα Κωνσταντουδάκη
Παραγωγή: Λάθος Κίνηση
Χορεύουν: Αλίκη, Ορφέας & Φοίβη Βαλκάνου
Βανέσα & Ηλίας Χασάπης - Σπινάσας
Γιώργος & Βασίλης Θωμόπουλος
Άγγελος, Ευτυχία και Σπύρος
Άγγελος, Έκτορας και Χριστίνα
Χριστίνα και Δάφνη
Ιάσονας, Θησέας, Ιφιγένεια και Παναγιώτης
Ιωάννα και Κατερίνα
Σταυρούλα, Γιάννης και Μαρία
Ταξιάρχης, Σπύρος, Ιουλία, Μαριάννα
Κωνσταντίνος Μίχος και Αθηνά Κυρούση
Μουσική: κολεκτίβα μουσικών Τ.Ι.Μ.Ε.
Λεωνίδας Παπαδομανωλάκης, Βασιλική Πούλου, Μαργαρίτα Λάμπου, Μαριέττα Τσακμακλή, Αλέξανδρος Δημητρόπουλος, Γιώργος Μαλεφάκης
Ποδήλατο-γεννήτρια φώτων: Σπύρος Τσίκνας
Ηχολήπτης: Γιώργος Αποστολόπουλος
Φωτισμοί: Βαγγέλης Σαγρής
Φωτογραφίες: Γιώργος Θωμόπουλος
Βοηθός χορογράφου: Γίτσα Κωνσταντουδάκη
Παραγωγή: Λάθος Κίνηση
Είσοδος ελεύθερη
αλλά είναι απολύτως απαραίτητη η κράτηση
στα τηλ. 210 7701557 και 210 7799244
ή με mail στην διεύθυνση
alkyoni.thilasmos@ich.gr
ή με mail στην διεύθυνση
alkyoni.thilasmos@ich.gr
 |
| φωτο Γιώργος Θωμόπουλος |
 |
| φωτο Γιώργος Θωμόπουλος |
 |
| φωτο Εύα Τσαγκαράκη |
Subscribe to:
Posts (Atom)
